சேனைகளின் ஆண்டவரே
உம் சமூகம் எத்தனை இன்பம்
என் தேவனே என் ராஜனே
புகலிடம் நீர்தானையா
என் உள்ளத்தின் வாஞ்சை நீரே
இதய ஏக்கம் நீரே
உம் பீடத்தின் அருகினிலே
இடமொன்று கிடைத்ததினால்
குருவிகளும் தங்கிடுதே
களிகூர்ந்து மகிழ்ந்திடுதே
கண்ணீரெல்லாம் நீங்குதையா
கவலைகள் மறையுதையா
புதிய பெலன் புதுகிருபை
பனிபோல் இறங்குதையா
உம் இல்லத்தின் வாசலிலே
காவலன் போல் அமர்வேன்
வேறிடமோ நான் செல்வதில்லை
உம் பீடம் சுற்றி வருவேன்
Senaigalin Aandavare
Um Samukam Ethanai Inpam
En Thevane En Rajane
Pukalitam Neerthanaiya
En Ulathin Vanjai Neerea
Ithaya Ekkam Neerea
Um Pidathin Arukinile
Idamonru Kidaithathinal
Kuruvikalum Thangkituthe
Kalikurnthu Magizhnthithuthe
Kanneerelam Neenguthaiya
Kavalaikal Maraiyuthaiya
Puthiya Belan Puthukirupai
Panipol Irangkuthaiya
Um Illathin Vasalile
Kavalan Pol Amarven
Veritamo Naan Selvathilai
Um Pidam Sutri Varuven