என் உள்ளமெல்லாம் வாஞ்சிக்குதே
என் ஆவி ஆத்மா சரீரமெல்லாம்
உம்மை வாஞ்சிக்குதே
மானானது நீரோடையை வாஞ்சித்து கதற்வது போல
என் ஆத்துமா உம்மை தானே வாஞ்சித்து கதறிடுதே
உம்மோடு நான் உறவாடியே ஆவியில் மகிழ்ந்து துதிக்க
என் ஆத்துமா உம்மை தானே வாஞ்சித்து கதறிடுதே
பரலோகத்தின் மகிமையை ரசித்து ருசித்து உணர
என் ஆத்துமா உம்மை தானே வாஞ்சித்து கதறிடுதே
En ullamellam vanysikkuthe
en aavi aathma sariramellam
ummai vanysikkuthe
mananathu nirotaiyai vanysiththu katharvathu pola
en aaththuma ummai thane vanysiththu katharituthe
ummotu nan uravatiye aaviyil makizhnthu thuthikka
en aaththuma ummai thane vanysiththu katharituthe
paralokaththin makimaiyai rasiththu rusiththu unara
en aaththuma ummai thane vanysiththu katharituthe